Op 12 februari jongstleden bracht Aleksej Navalny’s moeder hem nog een bezoek in de strafkolonie IK-3, gelegen in het stadje Charp dat hoog boven de Poolcirkel ligt op de grens van Azië en Europa. Volgens haar oogde Aleksej nog fit en sterk, maar een paar dagen later zou de oppositieleider tijdens een wandeling onwel zijn geworden. Althans dat beweert de leiding van de strafkolonie, maar of deze versie van zijn dood klopt? Dat de dappere Kremlincriticus is heengegaan acht ik hoogstwaarschijnlijk, want geen enkele gevangenisdirectie zou een dergelijk bericht uit doen laten gaan zonder dat het Kremlin hier vooraf toestemming voor geeft. Dat hij tijdens een ’wandeling’ zou zijn gestorven betwijfel ik echter ten zeerste, meestal zat Aleksej toch in eenzame opsluiting? Bijvoorbeeld omdat hij een cipier niet op de juiste wijze begroet zou hebben…..
In december van het vorige jaar was Navalny geruime tijd ’zoek’. later bleek dat hij was overgeplaatst naar de bewuste strafkolonie. Voor de kerst liet de inmiddels bebaarde Aleksej weer van zich oren via Twitter - of ’X’ - en wel in de rol van de Kerstman. Hij bleek zijn gevoel voor humor niet verloren te hebben blijkens zijn volgende tekst: ’since I’m Santa Claus, You’re probably wondering about the presents. But I am a special regime Santa Claus, so only those who have behaved very badly get presents’. Met deze laatste toespeling bedoelde hij waarschijnlijk Poetin en zijn moordenaarsbende. Ongelooflijk, hoe het Navalny toch nog lukte om in bijna onmogelijke omstandigheden zijn boodschap/kritiek uit te dragen.
Aleksej Anatoljevitsj Navalny werd op 4 juni 1976 geboren in het kleine dorp Butyn dat is gelegen in de oblast Moskou en kwam op 16 februari om in de noordelijke Oeral onder onmenselijke omstandigheden. Als hij een andere weg had gekozen was hij waarschijnlijk nog altijd in leven geweest…… Maar hij had naar eigen zeggen geen andere keus om weer terug te keren naar zijn vaderland (nadat hij in Berlijn hersteld was van de beruchte Novitsjok vergitiging). Uiteraard werd hij bij aankomst meteen ingerekend, waarna hij onder steeds slechtere omstandigheden werd gedetineerd en gedwongen te werk gesteld.
van 15 tot en met 17 maart worden de Russische presidentsverkiezingen gehouden, misschien is het tijdstip van Navalny”s dood dus niet toevallig. Waarom niet? Wel, met het overlijden van Navalny geeft Poetin (wederom) een ondubbelzinning signaal af aan de oppositie (of wat daar nog van over is….). Uiteindelijk blaas je namelijk - na geestelijke en lichamelijke molestatie - je laatste adem uit. Of je wordt van je eigen balkon afgeduwd door één van Ramzan Kadirov’s beulen c.q. slagers. Kadirov? Ja, het Tsjetsjeense maatje van de botox-president…..
Of ik (ook) van mening ben dat Aleksej (vanuit Berlijn) nooit had moeten terugkeren naar Moskou? Een moeilijke vraag. Aan de ene kant had hij buiten Rusland nog jarenlang luidkeels zijn tegengeluid kunnen laten horen. Misschien was door zijn acties de houdbaarheidsdatum van de Poetinbende wel wat naar voren gesschoven, wie zal het zeggen. Aan de andere kant toonde hij zich solidair met zijn landgenoten die in hun eigen land onder steeds zwaardere omstandigheden oppositie probeerden te voeren. Daarmee heeft hij het goede voorbeeld gegeven, sterker nog, met zijn vermetele terugkeer heeft hij definitief de heldenstatus bereikt. Er is echter één nadeel, helden sterven altijd te vroeg.....
Toch is er reden voor hoop, de man met meer dan 9 levens heeft immers bewezen hoe je Poetin de schrik kan aanjagen. Wie weet staat er straks een nieuwe Navalny op - of meerdere vrouwelijke en mannelijke Navalny’s- die met de moed der wanhoop verder strijden. Net zo lang tot er wat verandert in het autocratische Rusland. Is dit ijdele hoop? Wel, als we daarin berusten is de dood van Navalny inderdaad zinloos en betekenisloos.. En is de toekomst van Rusland hopeloos. Laten we niet in dit defaitisme vervallen.
Aleksej’ vrouw Joelia Navalnaja gaf meteen al het goede voorbeeld door kort na Navalny's overlijdensbericht het volgende te verklaren: ’als hij echt dood is zou ik Poetin en zijn vrienden willen vertellen dat ze hier niet mee gaan wegkomen. Hij moet persoonlijk verantwoordelijk gehouden worden voor al de gruwelijkheden die hij in zijn land heeft veroorzaakt. De internationale gemeenschap moet samenkomen en strijden tegen het verschrikkelijke regime in Rusland.’
Inderdaad, Poetin en zijn slagersmaatjes zijn vijanden van ons allemaal. Wat zeg ik? Doodsvijanden!!!
Terms & Conditions
Subscribe
Report
My comments