OLIESTAAT (Manchester City of Abu Dhabi) – OLIGARCH (Chelski) 0 -1

De enige twee die ik de ’cup met de grote oren’ gunde waren City-trainer Pep Guardiola en Hakim Ziyech van Chelski. Guardiola faalde opzichtig met zijn gekozen tactiek in deze over het algemeen armetierige finale. De spanning vergoedde veel, maar afgezien van een klein deel in de eerste helft viel er weinig te genieten.

Dat gold ook voor Hakim Ziyech die de hele wedstrijd als reserve hoekvlag mocht fungeren. In de aanval wisselde Chelski-trainer, de Duitser Thomas Tuchel twee spelers, Hakim Ziyech hoefde zijn benen niet eens te strekken, een warming up bleek overbodig. Tuchel strekte wel continu twee van zijn ledematen en wel zijn twee armen. Daarmee probeerde hij de Engelse Chelski-aanhang te enthousiasmeren, ik moet eerlijk zeggen, dat lukte hem als Duitser wel aardig….

Verrek, vergeet ik nog Kevin de Bruyne uit het Vlaamse Drongen te memoreren. Hij knalde ongelukkig met zijn hoofd tegen een Chelski-verdediger en bleef minutenlang groggy op het veld liggen. Toen hij opstand zagen we een kleurige caleidoscoop: het vreselijke lichtblauw van dat afzichtelijke City-tenue in combinatie met het rossige haar van de Vlaming en een donkerblauw oog. Huilend verliet de Bruyne de ’pitch’, deze prachtvoetballer had een beter lot verdiend.

Guardiola had natuurlijk de Goden tijdens deze finale niet moet verzoeken, hij verscheen in een totaal ’rouwzwarte’ outfit in het stadion van Porto. Toch blijf ik een fan van deze trainer, al was het alleen maar omdat hij in Johan Cruijff nog altijd zijn grote leermeester ziet. Willem Kieft verwoordde het als analist op juiste wijze, het countervoetbal van Chelski is nu eenmaal gemakkelijker uit te voeren dan de aanvallende speelwijze die Guardiola immer propageert.

Het Grote Geld stond tegenover elkaar in de finale, ditmaal oliesjeiks uit Abu Dhabi tegen de Russische (olie)-oligarch Roman Abramovitsj die tevens mede-eigenaar is van voetbalclub CSKA Moskou. Het is de tweede keer dat hij met zijn Londense cluppie de cup met de grote oren ’pakt’. In 2003 nam hij de noodlijdende club over voor een ‘koopie‘ van 60 miljoen Engelse ponden. De jaren hiervoor bereikte Chelski éénmaal de derde plek in de premier league, dat werd door de ’oliepecunia’ van Abramovitsj de jaren erna wel anders…..

In de zeventiger/tachtiger/negentiger jaren van de vorige eeuw had Chelski eigenlijk een redelijk marginaal bestaan. In bijna 10 jaar ervan waren ’the blues’ niet eens vertegenwoordigd in de hoogste Engelse voetbaldivisie. Bovendien was de club destijds berucht om zijn grote schare ’hooligans’ die veel overlast veroorzaakten. Maar misschien was dat wel de doorslaggevende reden voor Ambramovitsj om Chelski in te lijven……

Manchester City heeft een vergelijkbaar verleden als je naar de resultaten krijgt. Voor de komst van Abu Dhabi United Group werden er niet echt aansprekende resultaten behaald, in 1999 speelde City zelfs in de second division. In 2008 kochten de olie-arabieren de armlastige club voor – achteraf – het schamele bedrag van 185 miljoen pond en daarmee kwam er geld vrij voor dure spelersaankopen. De selectie van 2019 kostte de eigenaren een slordige miljard, nee niet Italiaanse lires, maar keiharde Euro’s.

Eigenlijk interesseerde me deze Champions League-finale maar matig, de Europa League finale was veel interessanter. Daar ging de strijd tussen het speeltje van Amerikaanse familie Glazer – Manchester United – en een middelmatig clubje uit Spanje, Villarreal. Zelfs dit cluppie is in handen van een miljardair, maar het gaat hier wel om een Spaanse supermarkteigenaar. Die het heeft aangedurfd te investeren in een voetbalclub uit het kustplaatsje Vila-real met een inwonersaantal van 50.000.

Als het aan de initiatiefnemers van de Superliga ligt – bijvoorbeeld Chelski en Manchester City –  ontstaat er een elitelaag van de rijkste/meest succesvolle clubs die onderling jaarlijks de grote prijzen verdelen. De gele kanaries van Villarreal zijn natuurlijk niet welkom in dit poenerige circuit, maar dat hoeft ook helemaal niet. Villarreal hoeft strakjes alleen maar de Supercup-finale tegen Chelski te winnen om vervolgens een lange neus te trekken naar al die Amerikaanse, Russische en Arabische ’fremdkörper’ in het Europese topvoetbal!

Villarreal:

The Yellow Submarine – El Submarino Amarillo – schiet met zijn torpedo’s iedereen aan gort!