Pieter Omtzigt blijft maar ’hot news’ in de Nederlandse media. Er is (alweer) zoveel over hem gezegd en geschreven dat ik aanvankelijk besloot om vooralsnog te zwijgen over de impact van de introductie van zijn partij Nieuw Sociaal Contract (NSC). Maar het onlangs gehouden kiezersonderzoek van I&O research heeft me toch van gedachten doen veranderen. NSC scoort - een week na de officiële introductie van deze partij - reeds 31 zetels, 3 meer dan het gecombineerde PvdA/GroenLinks onder leiding van de oude vos Frans Timmermans. En de VVD? Op grote afstand volgen de liberalen met 22 (virtuele) zetels.....
OK, bovenstaande resultaten moeten als ’dagkoersen’ worden gekwalificeerd, maar de trend onder kiezers lijkt me zo klaar als een klontje. En nu Omtzigt - gelukkig - ’B’ heeft gezegd rust er een zware verantwoordelijkheid op zijn schouders. Ik kan nog begrijpen dat hij de functie van premier niet ambieert, maar dat hij nu al aangeeft NSC wellicht ’klein’ te willen houden vind ik niet alleen afkeurenswaardig, maar vooral ’slapjanus-geouwehoer’. De man uit Borne verdedigt zijn opvatting met twee argumenten. De ene is dat we in Nederland hebben kunnen constateren dat nieuwe partijen – zoals LPF en FvD - te snel te groot zijn geworden, waardoor ze later het deksel op de neus hebben gekregen. Dit vind ik een merkwaardige vergelijking, want werden genoemde partijen namelijk niet bij uitstek bevolkt door avonturiers en allerhande wappies?
Dit gevaar ziet Omtzigt voor zijn nieuwe politieke vehikel klaarblijkelijk ook, hij wil alleen maar mensen op zijn kieslijst die te vertrouwen zijn en de standpunten van NSC vol ondersteunen. Hij is er niet van overtuigd dat hij voldoende klasbakken vindt, maar daarop heb ik maar één reactie: hallo Pieter, je bent op 12 juni 2021 uit het CDA gestapt. waarna je na een periode van ziekteverlof in september van dat jaar weer plaatsnam op je bankje in de Tweede Kamer. Achter de schermen heb je dus bijna twee jaar de mogelijkheid gehad om geschikte kandidaten te vinden voor je kieslijst. Jouw verdediging dat je pas onlangs tot de conclusie bent gekomen om met een eigen partij op de proppen te komen vind ik daarom nogal gratuit. En daarmee gaat je tweede argument dus ook al niet op……
Zelfs een bedachtzame hoogleraar staatsrecht als Wim voermans heeft forse kririek op het ’beperkte groei-concept’ van Omtzigt. ’ Het is toch merkwaardig dat iemand van het statuur-Omtzigt niet overal kan meedoen en de kandidatenlijst en het programma nog niet op orde heeft. Dat is toch een kwestie van organisatie.’ Verder vindt Voermans het ’een curieus verhaal dat een partij niet groot wil worden onder het moto, ho, ho, stem op mij, maar niet met z’n allen’. Inderdaad, want hoe stelt Omtzigt zich dit nu voor? Mag ik als inwoner van de stad Groningen bijvoorbeeld niet op hem stemmen - omdat daar geen lijst NSC is ingediend - maar een burger woonachtig in Rotterdam wel?
Er is natuurlijk nog een andere oplossing, NSC verschijnt op elke kieslijst, maar zet er vervolgens maar 30 kandidaten op. Maar stel het geval dat NSC na de verkiezingen maar liefs 40 mensen zou kunnen afvaardigen naar de Tweede Kamer? Geen probleem hoor, die 10 zetels worden ’gewoon’ vergeven aan andere partijen, zelfs de PVV en de SP zouden hiervan kunnen profiteren....... En als één van de gekozen NSC-kandidaten - bijvoorbeeld wegens ziekte - de Tweede Kamer moet verlaten, welke opvolger komt dan in beeld? Als die überhaupt voorhanden is?
Nee Pieter, je hebt definitief ’B’ gezegd, dus dient er nu doorgepakt te worden. Het nieuw sociaal contract zou toch moeten gelden voor alle burgers van Nederland, Jean-Jacques Rouseau en John Locke spraken in hun bespiegelingen over zo’n contract in het verleden toch ook niet over (slechts) een deel van de bevolking? Pieter, Ik hoop toch niet dat je partij de geschiedenis zal ingaan als de partij van het ’beperkte’ nieuw sociaal contract.' In deze versie van de geschiedenis voorspel ik een nog groter echec, waarbij die van de LPF en FvD zou verbleken......
En dan beste Pieter, zal er in de volksmond definitief over je gesproken worden als ’politieke slappeling’. Dus? Na ’A’ (door terug te keren in de politiek na je ziekteverlof) heb je ’B’ gezegd, maar het moet overtuigender, volmondiger ook. Het wordt tijd ’B’ bij wijze van spreken van de daken te schreeuwen Pieter. Ook dat is een onderdeel van het politieke bedrijf, zo was het het 100 jaar geleden ook al. En in deze digitale nieuwe wereld al helemaal, het is nu eenmaal zo....
Want zoals de grote filosoof en schrijver Rousseau (1712 – 1778) al opmerkte: ’de rede bedriegt ons (niet de grootste te willen worden), maar het geweten (dat weet welke weg eigenlijk bewandeld moet worden) bedriegt ons nooit’
Veel succes Pieter!
Terms & Conditions
Subscribe
Report
My comments