Sifan Hassan is de Keizerin van de Olympische spelen

Aan het begin van deze week viel Sifan Hassan in de ’series’ van de 1500 meter. Ze krabbelde op en wist met een wonderbaarlijke sprint nog als winnares aan de streep te komen. ’s avonds liep ze de 5000 meter en werd magistraal olympisch kampioen. De laatste Nederlandse gouden Olympische medaille in de atletieksport dateert van 29 jaar geleden toen Ellen van Langen als een hinde naar de overwinning op de 800 meter spurtte. En nu? Goud op de 5 kilometer, wat mij betreft één van de mooiste loopafstanden. Duurvermogen is essentieel, maar ook explosiviteit en tactisch inzicht, één van de koningsnummers dus. Ditmaal gewonnen door Koningin Sifan Hassan. Of eigenlijk Keizerin natuurlijk, in haar geboorteland Ethiopië zwaaide Keizer Haile Selassie immers de scepter tot 1977.

En dan natuurlijk de kers op de taart, Hassan won de 10 kilometer even magistraal als de 5 kilometer. Alhoewel, deze gouden medaille heeft zelfs een diamanten randje. De voorgaande dag was een lange geweest, alle plichtplegingen na de 1500 meterrace moesten worden gedaan, ’onze’ hardloopster kon pas om 3 uur ’s nachts op haar sponde gaan liggen. Geen ideale voorbereiding voor 10 kilometer hard sjouwen de volgende dag, zullen we maar zeggen. Bovendien kregen we nog een angstaanjagend bericht, juist op het moment dat de finale een aanvang nam. De commentator van dienst was te weten gekomen dat Hassan geplaagd wordt door een pijnlijke spierblessure. Dit wilde ze niet wereldkundig maken, de concurrentie zou er eens van kunnen profiteren. Door bijvoorbeeld als katapulten uit de startblokken te schieten…

Sifan Hassan is een bijzonder mens. Op haar 15e werd ze door haar moeder op het vliegtuig gezet naar Nederland, over de achtergronden doet ze er nog altijd het zwijgen toe. In een opvangkamp te Zuidlaren wenste ze dat ze ’dood’ was, ze had amper de mogelijkheid om in de vrije lucht rond te stappen. Voor een beweeglijk en energiek meiske van 15 lijkt me dat inderdaad een hel, ja. Ze kon gelukkig verhuizen naar Eindhoven waar haar atletiekloopbaan begon. Begin 2013 liep ze het nationale record van Elly van Hulst op de 1500 meter (uit 1987!) al aan gort. Het was snel duidelijk, met een juiste begeleiding ging het hier om een kampioene in de dop.

Stiekem hoopten we allemaal dat Hassan de 1500 meter ook op haar naam zou zetten, het werd ’slechts’ een prachtige bronzen plak. ’Onnederlands’ was Sifan’s reactie, nu was ze nog vastberadener om de 10 kilometer op haar naam te zetten. Sterker nog, door – slechts – de derde plek op de olympische mijl was ze er 90% van overtuigd dat ze die 10 kilomoter zou ’pakken’. Haar tactiek was een andere dan op de 1500 meter, het grootste gedeelte van de wedstrijd koos ze ervoor om de koppositie aan een andere loopster te laten. Tot de laatste ronde natuurlijk…..

Ze kwam totaal uitgeput over de finish, maar vond toch de kracht om parmantig haar rechterwijsvinger in de lucht te steken, ik vond het ontroerend. Resultaat: een Ethiopisch vluchtelingenmeisje uit de stad Nazreth wordt een Nederlandse Olympische heldin, wat een verhaal nietwaar? (noot: Nazreth is niet de oorspronkelijke naam van deze stad, keizer Selassie heeft deze ’Bijbels’ vernoemd). Kortom, na verlosser Johan Cruijff hebben ’we’ nu een vrouwelijke verlosser, wat mij betreft zetten de Ethiopiërs een standbeeld van Hassan neer in Nazreth. Vanzelfsprekend dient er ook een standbeeld van Hassan onthuld te worden in Nederland.

Ik weet trouwens ook al de gedroomde locatie, namelijk in de tuin van Paleis Huis Ten Bosch te Den Haag. Wie daar woont? Koning Willy natuurlijk. Máxima zal het standbeeld onhullen in aanwezigheid van Sifan. In het protocol dient onder andere de volgende zinsnede te worden opgenomen: de Nederlandse Koningin maakt na de onthulling een diepe buiging naar keizerin Hassan als teken van diep respect en dankbaarheid. Vlak daarna volgt de koning die dezelfde handeling verricht. En zo staat iedereen op de plaats waar hij/zij hoort…….

Ik zeg 90 procent kans dat ik goud win morgen op de 10.000 meter (Sifan Hassan, 1993 – )