Serena ‘bamm bamm’ Williams-Franklin

Eindelijk gebeurt er wat op de tennisvelden! Tegenwoordig worden de ATP-toernooien bevolkt door nette, beschaafde tennisers en tennisters die zich netjes aan de regels houden en braaf handtekeningetjes uitdelen aan wederom nette fans, zelfs na een verloren partij. Prachtig tennis ’the world around’  maar Roger Federer is niet alleen de ideale schoonzoon, hij is zo’n beetje de Dalai Lama van het tennis. Als je Roger ziet en hoort krijg je per omgaande een minderwaardigheidscomplex dat professioneel behandeld moet worden. Vroeger, ja vroeger had je nog het ’enfant terrible’ John Mcenroe die bij de vleet rackets stuksloeg en Umpires zwaar beledigde. ’But, he was always talking to himself!’  De Roemeen Ilie Nӑstase is de reden dat er een ’code of conduct’ is ingevoerd in de Internationale tenniswereld, wat deze man tegen Umpires heeft geroepen, een Rotterdamse dokwerker uit de jaren vijftig van de vorige eeuw zou er jaloers op zijn geweest. En dan heb ik het nog niet eens over zijn ’romantische escapades’, Han ten Broeke zou zijn vingers erbij aflikken. Tot afgelopen weekend. Serena Williams is één van de grootste tennisters aller tijden en gedroeg zich tot nu toe bijna voorbeeldig. Ja, ze mat zich wel eens een ’catsuit’ aan, maar ja, iedereen wil er jong en aantrekkelijk uit blijven zien. Zoals Linda de Mol die qua uiterlijk al aardig achter Monique van de Ven en Vanessa – ja die van de boezemvriend – aangaat. En elke keer als ik Gerard Joling op de TV ontwaar moet ik constateren dat hij er alweer jonger op is geworden. Maar ja, wat wil je, hij wordt tegenwoordig zelfs uitgenodigd bij ’serieuze’ late-night shows zoals Pauw. Als je daar niet van gaat stralen als een pauw….Arme Gordon is in geen velden of wegen meer te bekennen na de introductie van zijn ’openhartige’ boek.

Terug naar Serena. In New York zou ze eindelijk haar felbegeerde ’all time grand slam record’ ophalen maar verloor jammerlijk van de Japanse Osaka. Waarschijnlijk werd haar de spanning teveel en spelen wellicht moederlijke hormonen ook een rol, het is immers nauwelijks een jaar geleden dat Serena beviel van haar eerste dochter. De umpire van dienst had in de gaten dat ze van de tribune aanwijzingen kreeg van haar coach, een zware overtreding in de tennismaatschappij. Vervolgens was ’de beer los’, Serena schold dat het een lieve lust was, smeet met haar racket, beklaagde zich bij de umpire en de hoofd-umpire etc. Het leukste vond ik haar kwade oprisping dat ze nog nooit iemand bedrogen had – ’ik heb immers een jonge dochter’ flapte ze eruit – om te eindigen met de verwoestende conclusie dat de umpire een dief is omdat ze een strafgame om de oren kreeg. De tenniswereld sprak er schande van, wat laat die Williams zich gaan zeg. Tja, ik dacht eindelijk gebeurt er wat in dat duffe paralelle tenniswereldje. Stel je voor dat in het voetbal de coaches geen aanwijzingen mogen geven aan de zijlijn, het zou er een stuk saaier van worden. Geen gekke Klopp, geen bedachtzame Koeman, geen karatetrappende van Gaal, geen opgewonden Simione, geen kontkrabbende Löw, allemaal exit. Ok, José Mourinho kunnen we missen als kiespijn, ik heb laatst bij Trump nog de Portugese gemankeerde heethoofd aanbevolen als nationaal veiligheidsadviseur. Helaas kreeg ik nul op rekest van oom Donald, hij vindt dat de Portugese regering eerst maar eens moet besluiten om uit de Europese Unie te stappen.

Maar, maar, misschien had de oververhitte reactie van Williams nog wel een andere belangrijke reden. De ’Queen of soul’ Aretha Franklin is zojuist overleden en de superlatieven waren niet van de lucht. ’Beste zangeres ooit’, ’voorvechtster van de zwarte burgerbeweging’, Martin Luther King verbleekte er bijna bij. Natuurlijk moest BN’er Matthijs van Nieuwkerk samen met die gereformeerde collega van hem , Leo Blokhuis deskundig commentaar leveren op de TV. Toen Aretha Franklin in 1992 50 jaar werd gaf in Nederland zo goed als niemand thuis, terwijl de serieuze muziekjournalisten toch allemaal beweren dat Aretha voor haar vijftigste haar topjaren heeft beleefd. In 1989 had ze een tophit met George Michael, ’knew You were waiting’ genaamd, maar dit deuntje kan naar mijn bescheiden mening zeker niet als topnummer worden beschouwd. De compositie is ook nog eens apart ingezongen, Michael en Franklin hebben niet eens samen achter de microfoon gestaan. Misschien was deze nummer 1 hit  – hoe was het mogelijk! – één van de hoogtepunten van Aretha’s carrière, in het oeuvre van George Michael stelt de nummer 1 hit weinig tot niets voor. Overigens beste zangers ooit? En what about bijvoorbeeld Billy Holiday of Ella Fitzgerald? Ja, zult U zeggen, dat zijn geen soulzangeressen. So what? Holiday en Fitzgerald waren dan misschien meer van de jazzkant, maar waren toch minimaal van het niveau Franklin. Ook hadden ze meer ’blues’ in zich dan Aretha, maar dan kan een persoonlijke indruk zijn. Blues zegt U, Ella Fitzgerald blues? Zeker wel, luister maar eens naar haar vertolking van ’Misty’ en bij ’Autumn in Paris’ vallen bij mij figuurlijk meteen de bladeren van de bomen. Maar goed, Aretha Franklin was natuurlijk een fantastische artieste en zangeres, ik zal de laatste zijn die dat onder stoelen of banken steekt. Maar als het Amerikaanse muziektijdschrift  ’Rolling Stone’ the Queen of soul uitroept tot de beste zangeres aller tijden hoeven de grachtengo(r)ndeliers Blokhuis en van Nieuwkerk daar toch niet in polonaise achteraan te gaan. Maar ja, je hoofd is dan wel weer op de beeldbuis, hè!

Wederom terug naar Serena. Ik vermoed dat ze zich in de maalstroom van de emoties en recente gebeurtenissen zich plotsklaps de Queen of soul waande.  Opkomend voor de rechten van de zwarte tennisvrouw die altijd de tweede viool moet spelen. Flapte ze er namelijk niet uit dat haar vertoonde gedrag tijdens de finale onbestraft was gebleven als ze een mannelijke tenniser was geweest? Ik dacht het wel. Misschien was haar uitbarsting eigenlijk aan het adres van Donald Trump bedoeld, die umpire was in haar ogen gewoon de verpersoonlijking van de de Amerikaanse president, een ’thief’ dus. Dat was Tom Okker niet toen hij het prijzengeld voor de winnaar in zijn zak mocht steken, hoewel hij precies 50 jaar geleden wel verloor van Arthur Ashe in de finale van de US open. Daartoe was hij namelijk officieel gerechtigd omdat Arthur Ashe officieel als amateur deelnam aan het toernooi. Maar liefst 14.000 extra dollartjes nam sympathieke Tom mee naar huis, het zij hem nog steeds van harte gegund. Tom is overigens bijna zo’n ideale schoonzoon als Roger Federer, tel maar na: grootvader Okker was een succesvol schermer die deelnam aan 2 Olympische Spelen, Tom werd opgenomen in de International Jewish Sports Hall of Fame, hij is enthousiast tentoonsteller van werk van de CoBra-groep, heeft een Art Galery aan de Vijzelstraat in Amsterdam en speelt golf op notabene de Noordwijkse Golfclub. O ja en is uiteraard geboren te Amsterdam. Tja, Federer is geboren in Binningen, een Zwitsers dorp van nog geen 15.000 zielen, in dat opzicht haalt hij Okker nooit meer in. In het aantal behaalde titels natuurlijk wel, maar mijn grote held Jimmy – Jimbo – Connors  leidt nog altijd de ATP-ranglijst met de meeste overwinningen. Connors was ook een ’enfant terrible’ op de tenniscourt, misschien wil hij als blanke  – sorry, witte – superieure oud-tennisspeler zich wel inzetten voor de bevrijding van de tennisvrouw. Serena zal het hem vast in dank afnemen. Vechten kan die Connors vast nog wel, nog geen tien jaar geleden werd hij als eind vijftiger nog gearresteerd bij een opstootje rond een basketbalwedstrijd. Kijk, dat zijn dé kerels!

De CEO van The World Tennis Association – WTA – deed overigens ook nog een duitje in het zakje. In zijn officiële communiqué meldt hij onder andere het volgende: ’ the WTA believes that there should be no difference in the standards of tolerance provided to the emotions expressed by men versus women and is committed to working with the sport to ensure that all players are treated the same. We do not believe this was done last night’. Sympathieke steun voor Williams maar allerminst professioneel, het is maar wat geroeptoeter. In welke zin is Williams dan niet behandeld ’zoals andere spelers/speelsters? Als je met zo’n statement komt moet je het ook beargumenteren zou ik zeggen, maar daar is deze CEO niet van. Het is ongeveer van hetzelfde niveau als Trump beweert dat hij niet eerlijk wordt behandeld door de omroep CNN. De Umpire hanteerde de regels op stoïcijnse wijze, because that’s his job! Bovendien had de CEO bij een dergelijk voorval aangaande nummer 256 van de wereld ’Pieternel Pannenkoek’ in haar eerste rondeduel tijdens het toernooi van Unterhaching vast niks van zich laten horen…….

De uitbarsting van Serena had een dusdanige indruk gemaakt dat een Australische cartoonist meende een spotprent – zie boven – over het gebeurde te maken. De cartoon deed me meteen denken aan de kleine ’Bamm Bamm! uit de tekenfilmserie The Flintstones, maar dan in een donkere en vrouwelijke versie. De internationale rapen waren meteen gaar! Uitspraken als racistisch en seksistisch waren niet van de lucht. J.K. Rowling, schrijfster van de Harry Potter reeks komt dezer dagen kaarblijkelijk wat aandacht tekort en fulmineerde ’dat het ’knap’ is één van de grootste sportvrouwen op aarde te reduceren tot een racistisch en seksistisch symbool’. Tsjonge, jonge overdrijven is ook een vak, niet zo gek overigens voor iemand met zo’n levendige fantasie als Rowling. Ik ben een groot Harry Potterfan maar ik kan me niet voor de geest halen dat veel gekleurde mensen belangrijke en/of heldenrollen vervullen in de lange reeks van de tovenaarsavonturen. Ziet U wel mevrouw/meneer, blanke suprematie daar hep men weer zoiets! Één van de laatste creaties van Rowling’s hand is ’Harry Potter en het vervloekte kind’. Ze gaat er toch niet van uit dat die Australische cartoonist hier Serena Williams mee bedoelt. Zo ja, dan beginnen feit en fictie bij deze successchrijfster toch in elkaar over te lopen……

Voor de laatste keer terug naar Serena. Één van haar gevleugelde uitspraken is de volgende:  ’I’ve never been overdramatic in my whole career’. Waarvan akte.

Hier zou John Mcenroe op zeggen: ’I was talking to myself!!’