Nederlands vrouwen waterpoloteam is ’BuitenAarts’

Het Nederlandse vrouwen waterpoloteam was al wereldkampioen en versloeg op 13 januari jongstleden hetzelfde land - Spanje - alweer in een zinderende EK-finale. Het Eindhovense Pieter van den Hoogenband-zwemstadion was tot de nok toe gevuld, uiteraard was Pieter zelf ook present. Hiernaast waren Ranomi Kromowidjojo en oud Ajax-directeur Edwin van der Sar op de tribunes te vinden. Of oud NOC*NSF technisch directeurtje Maurits Hendriks ook naar Eindhoven is getogen is mij niet bekend, maar ik vermoed van niet. Hendriks is als Chief Sports Officer (CSO) nu toch aan de dijk gezet bij Ajax, menigeen slaakte een zucht van verlichting in Amsterdam. In het bijzonder Ajax ’parkeerbeambte’ die zich slechts boos getoeter van Hendriks herinnert als naar zijn smaak de slagboom niet snel genoeg omhoog ging. Het vriendelijk groeten van de parkeerbeambte liet Hendriks helaas categorisch achterwege…..

Kromowidjojo groette wel iedereeen in het van den Hoogenbandzwembad, misschien heeft Pieter zellfs een knipoog van haar gekregen. Per slot van rekening zijn ze oud-geliefden, nietwaar? OK, genoeg BN-geneuzel, snel naar de finale. Oranje kwam in de eerste periode op een 0 – 2 achterstand, maar wist deze in de tweede periode al goed te maken. Op doel stond - of beter: lag - Laura Aarts die haar bijnaam - ’buitenaarts’ - volledig waar maakte. Met schitterende reflexen hield ze harde en geplaatste schoten tegen, het was een genot om te zien. Dat terwijl ze in de zomer van 2019 uit de selectie was gezet, omdat ze zich niet kon vinden in het Bankrasmodel van de toenmalige bondscoach Arno Havenga. Liever bleef ze spelen bij haar Hongaarse club Dunaújváros, maar in 2020 besloot ze haar topsportcarrière gedag te zeggen. Ze keerde terug naar Nederland waar ze voor de lol in de weekenden uitkwam voor het derde team van het Utrechtse UZSC. Todat de Griekse succescoach Evangelos Doudesis haar in november 2021 terughaalde. Tja, Evangelos heeft zich inmiddels bewezen als de ’Evangelist’. Vorig jaar werden de de Nederlandse waterpolovrouwen onder zijn leiding immers al wereldkampioen.

Aarts gaf in een interview voor de finale aan dat Oranje op 3 pijlers rust, namelijk Rust, Vertrouwen en Dominantie (RVD). Op basis van dit ’mantra’ hebben de oranjevrouwen een rotsvast vertrouwen in eigen kunnen gekregen (Dat kun je volgens mij niet zeggen van medewerkers van die andere RVD - Rijksvoorlichtingsdienst -, maar dit geheel terzijde). Veel rust krijgen de ’waterheldinnen’ echter niet, want spoedig begint het volgende WK dat gehouden wordt in Qatar (ja, alweer dat vermaledijde Qatar…). En van de zomer start het allerbelangrijkste toernooi, namelijke het Olympische in Parijs. Oranje gaat uiteraard voor goud!

Voor de Nederlandse mannenploeg liggen de zaken helaas anders, het is niet meer mogelijk een ticket te bemachtigen voor ’Parijs’. Dat is jammer, alle reden om ons te focussen op de vrouwenploeg. Deze won de meeste wedstrijden op eenvoudige wijze in de groepsfase, het grote waterpololand Hongarije werd zo’n beetje vernederd. Gelukkig doen de Hongaase mannen het beter, zij werden vorig jaar ook wereldkampioen en staan - op het moment dat ik dit artikel schrijf - in de halve finale van het EK dat momenteel in Kroatië wordt afgewerkt. Het EK vrouwen zou overigens oorspronkelijk in Israël gehouden worden, maar door de huidige (on)veiligheidssituatie moest op het laatste moment een nieuwe locatie worden gezocht. Met als apotheose een practige finale in het Eindhovense zwemstadion dat tot de nok toe gevuld was met een dolenthousiaste menigte. Zelden was de uitdrukking ’een geluk bij een ongeluk ’ meer op haar plaats…….

Vrouwenwaterpolo, vrouwenvolleybal (nee, geen damesvolleybal!), vrouwenstrandvolleybal (ja vooral deze tak van sport), vrouwenbasketbal, vrouwenhandbal, het zijn alle teamsporten die plezierig zijn om te aanschouwen. Maar vrouwenvoetbal? Sorry, ik kan er nog steeds niet aan ’wennen’. Ofschoon er in de media inmiddels (buitensporig) veel aandacht aan wordt besteed hou ik het nooit langer dan 10 minuten vol om naar (voetbal)vrouwen in de wei te kijken. Waarschijnlijk ligt hier een psychische oorzaak aan ten grondslag……

Tot slot over het commentaar dat geleverd werd tijdens de finale in Eindhoven. Erik van Dijk en oud-international Lefke van Belkum waren de verslaggevers van dienst, vooral van Belkum viel op met haar deskundige opmerkingen. Dat maken we wel eens anders mee tijdens sportwedstrijden die bij de NOS worden uitgezonden….. Het enige nadeel van Lefke is haar stemgeluid, dat voert namelijk letterlijk de boventoon. Daarom was ik genoodzaakt het geluidsvolume van de TV een beetje lager te draaien, waardoor van Dijk nog maar amper te verstaan was. Geen nood hoor, van Belkum had wat mij betreft volstaan als enige verslaggeefster…..

Bijgaand het interview dat Laura Aarts voor de finale gaf:

https://nos.nl/video/2504702-dames-3-inspireert-keepster-aarts-nu-ook-europese-titel-van-spanje-afpak